با سمه تعالی
احتراما با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ، ماه خدا ، ماه برکت ،
دارالقرآن الکریم منطقه جرقویه علیا وموسسه قرآنی صادق آل محمد ص
درنظر دارند طبق سنوات گذشته درطول ماه مبارک رمضان
از ساعت 6/15 الی 7/15
برنامه معنوی جز خوانی قران برگزار نمایند از کلیه قاریان قرآن وعلاقمندان
به قران دعوت می شود دراین محفل قرآنی شرکت نمایید
مکان : مسجد جامع شهر حسن آباد واقع درمیدان نماز
ماه رمضان، بهترین زمان برای تزکیه جسم و روح است و ما میتوانیم خیلی از عادتهای اشتباه خود را در این ماه مبارک، تعدیل یا حتی اصلاح کنیم. این در حالی است که برخی از برنامهها و فعالیتهای روزانه ما هم در مواردی تحتالشعاع روزهداری طولانیمدت در روزهای گرم تابستان قرار میگیرند و راندمان کاری، درسی یا حتی بدنیمان را پایین میآورند. بههمین دلیل هم میخواهیم در بخش، شما را با راهکارهایی برای آماده کردن بدن برای ورود به ماه رمضان و بهرهمندی از تمام برکات این ماه، آشنا کنیم.
چگونگی ولادت امام عصر، در عصر خفقان و تهدید
وضعیت شیعیان در آستانه تولد امام زمان(عج)
براى آشنایى بیشتر با اوضاع فرهنگى و سیاسى شیعیان در هنگام تولد امام زمان(عج) لازم است نگاهى هرچند کوتاه به وضعیت دوران حضرت امام حسن عسکرى(علیه السلام)داشته باشیم; دوران امامت آن حضرت همزمان بود با خلافت سه نفر از خلفاى عباسى، که به ترتیب عبارت اند از: المعتز بالله، المهتدى بالله و المعتمد بالله.[ مهدى پیشوایى، سیره ى پیشوایان، ص 616]
حاکمان عباسى از هر راه ممکن، آن حضرت را زیرنظر داشتند و کنترل مى کردند. آنان شنیده بودند که امام مهدى(عج) فرزند امام عسکرى(علیه السلام)است; از این رو، مى کوشیدند تا به آن حضرت دسترسى پیدا کنند و او را به قتل برسانند; به همین جهت، امام حسن عسکرى(علیه السلام)ولادت حضرت مهدى(عج) را مخفى کرده بود و غیر از نزدیکان آن حضرت، دیگران افتخار زیارت آن امام را پیدا نکردند.[ اربلى، کشف الغمّه، ج 2، ص 412; شیخ مفید، الارشاد، ج 11، ص 336 و ابن شهر آشوب، مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 422]
فشار و اختناق سیاسى چنان بالا مى گیرد که امام(علیه السلام) به ناچار باید هفته اى دوبار در روزهاى دوشنبه و پنج شنبه در دارالخلافه حضور پیدا مى کرد;[ شیخ طوسى، کتاب الغیبه، ص 215] معتزّ عباسى به اندازه اى از نفوذ امام حسن عسکرى(علیه السلام)نگران بود که به تحت نظر داشتن آن امام نیز بسنده نکرد و حضرت را با ابوهاشم جعفرى و گروهى از طالبیون زندانى کرد.[ طبرسى، اعلام الورى، ج 2، ص 140]