ماه رجب فرا رسیده است، ماه خودسازی، ماه تهیّا و آمادگی برای ورود به ماه‌های شعبان المعظم و ماه رمضان. آغازگر فصل نیایش، انابه و دعا ماه رجب است. در آموزه‌های دینی تآکیدات فراوانی در خصوص جایگاه والا و رفیع این ماه شده است. در بیان اهمیت و جایگاه این ماه باید به این نکته اشاره نمود که یکی از سنت‌های مهم اسلامی که از نظر عبادی تعداد کثیری از عبادات و مناسک مذهبی در آن جمع بوده و از بزرگترین مناسبت های ماه رجب می‌باشد در این ماه واقع شده و مومنان و مشتاقان در روزهای سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم رجب مطابق با ایام‌البیض، سه روز متوالی در مساجد جامع معتکف می‌شوند و روزه می‌گیرند و دعا و عبادت می‌نمایند. حضرت امام صادق (ع) در باره اهمیت این ماه به نقل از پیامبرگرامی اسلام (ص) میفرمایند:« رجب ماه استغفار امت من است، پس در این ماه طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده ومهربان است و رجب را «اصب» می‌گویند زیرا که رحمت خداوند در این ماه برامت من بسیار نازل می شود.»[1]
در همین ارتباط روایتی از رسول گرامی اسلام نقل شده است که فرمودند: « خدای متعال مَلکی را در آسمان هفتم قرار داده است که به آن مَلک داعی ( دعوت کننده) گفته می‌شود. پس وقتی که ماه رجب می‌رسد آن فرشته هر شب تا صبح فریاد می‌زند: «خوشا به حال ذاکرین خدا! خوشا به حال گردن گزاران به بندگی خدا! » و خدا می‌فرماید: « من همنشین آن کسی هستم که با من بنشیند. من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت نماید. آن کسی را که از من طلب آمرزش نماید، می‌بخشم. ماه، ماه من است، بنده، بنده من است و رحمت، رحمت من است. پس هر که مرا در این ماه بخواند، او را اجابت می‌کنم و هر که از من درخواست نماید به او می‌بخشم و هر که از من طلب هدایت نماید، او را هدایت خواهم کرد. من این ماه را رشته و ریسمانی میان خود و بندگانم قرار داده‌ام پس هر که به این ریسمان بیاویزد به من خواهد رسید.»[2]
