ای شنیــدم که شبی بر سر مد دختــری بـــا پـــدرش بود به جنگ
پـدر از روی نصیحـت مـی‌گفت کـــه مـکـن پیـــروی از راه فرنــگ
مــرو از خــانـه بـرون بـی‌چادر بــرتــن خویـش مــکن دامــن تنگ
ای بسا گـرگ که در جامه میش بهـــر صیــد تــو نـــوازد آهنـــگ
نکننــد ایــن دغــلان از دغلی بهــر اغفـــال تــو یـک لحظه درنگ
دختــر از روی تعــرض گفتش آنچــه تــو گویـی بـود جمله جفنگ
بـا خــاموش دگـر یــاوه مــگو کــه تــو پیـــری و بــری از فرهنگ
مــدتی شــد سپری زن جریان تا که یک شب پسری گوش به زنگ
بــا سخنـهای زیبنـدة عشــق بــا بیــانــات دل انگیــز و قشنـگ
همچو آهو به سخن رامش کرد از ره حیلــه چـــو روبـــاه زرنـــگ
گــوهر عفـت او را زد و بــرد کـــرد دامـــان وی آلــوده بـه ننگ
همچنانی که به خود می‌بالیـد زیرلـــب زمـــزمــه کـرد این آهنگ
