دارالقرآن الکریم صادق آل محمدص حسن آباد جر قویه علیا

 1. فداکارى‏هاى امام حسین علیه‏السلام، دین را زنده کرد و نقش او در زنده نگه داشتن دین اسلام، ویژه و حائز اهمیت است. این فداکارى‏ها را باید زنده نگه داشت؛ چون زنده نگه داشتن دین اسلام است. گرامى‏داشت روز عاشورا و اربعین، در حقیقت زنده نگه داشتن دین اسلام و مبارزه با دشمنان دین است.

2. مصیبت حضرت امام حسین علیه‏السلام، براى هیچ امام و پیامبرى پیش نیامده است. مصیبت امام حسین علیه‏السلام، از همه مصیبت‏ها بزرگ‏تر و سخت‏تر بود. اگر عامل دیگرى هم در کار نبود، همین عامل کافى است که نشان بدهد چرا براى امام حسین علیه‏السلام بیش از امامان دیگر و حتى بیش از پیامبر اسلام‏صلى‏اللَّه‏علیه‏وآله عزادارى مى‏کنیم و مراسم متعددى برپا مى‏کنیم.

3. در ماه محرم سال 61ق. امام حسین علیه‏السلام، فرزندان، خویشان و یاران آن حضرت را کشتند و اسیران کربلا را به کوفه و شام بردند و همین اسیران داغدیده، روز اربعین شهادت امام حسین علیه‏السلام و یارانش، به کربلا رسیدند و همه مصائب روز عاشورا در آن روز تجدید شد و آن روز، روز سختى براى خاندان پیامبر بود.

4. دشمنان اسلام با به شهادت رساندن امام حسین علیه‏السلام، قصد نابود کردن دین اسلام را داشتند. دشمنان امام حسین علیه‏السلام تلاش کردند تا حادثه کربلا، به کلى فراموش شود و حتى کسانى را که براى زیارت امام حسین علیه‏السلام مى‏آمدند، شکنجه مى‏کردند و مى‏کشتند. در زمان متوکل عباسى، همه قبرهاى کربلا را شخم زدند؛ مزرعه کردند و مردم را از آمدن براى زیارت قبر امام حسین علیه‏السلام، منع کردند. شیعیان هم براى مقابله با اینها، از هر مناسبتى استفاده مى‏کردند که یکى از این مناسبت‏ها، حادثه روز اربعین است.

5. یکى از نشانه‏هاى مؤمن، زیارت امام حسین علیه‏السلام در روز اربعین است. از حضرت امام حسن عسکرى علیه‏السلام روایت شده است که علامت‏هاى مؤمن پنج چیز است؛ پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شبانه‏روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، پیشانى بر خاک نهادن در سجده و بسم الله را بلند گفتن‏1 و یکى از وظایف شیعیان را اهتمام به زیارت اربعین بر شمرده‏اند.