دارالقرآن الکریم صادق آل محمدص حسن آباد جر قویه علیا

شب یلدا همیشه جاودانی است / زمستان را بهارزندگانی است
شب یلدا شب فر و کیان است / نشان از سنت ایرانیان است
شب یلدا شد و میلاد خوش ایزد مهر / زایش نور از این ظلمت تاریک سپهر
شب یلدا شد و بر سفره دل باده عشق / رخ معشوقه و مدهوشی دلداه عشق
شب یلدایتان پرستاره و پر خاطره باد

“تقوی در قرآن”

    از قرآن برمی آید که تقوی راه رستگاری و راه نجات است، نجات در دنیا و در آخرت، خداوند در قرآن متقین را بشارت می دهد بشارت به اجرکبیر، فضل کبیر، مغفره و اجر کریم و رحمت و رضوان و با عنایتی بهشتی و اینکه عاقبت بخیری در بهشت برای متقین می باشد، نکته مهم دیگری که از قرآن استفاده می شود این است که (تقوای الهی) به همراه اطاعت، هدف و خلاصه دعوت پیامبران می باشد. در سوره شعرا در شرح حال.

    پیامبران همچون حضرت نوح (علیه السلام)، هود، صالح و لوط و شعیب و الیاس(علیهم السلام) بیان می کند که ایشان به قوم خویش می گفتند: “فاتقوالله واطیعون” به عنوان نمونه خداوند می فرماید “قوم نوح رسولان را تکذ یب کردند، هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا تقوی پیشه نمی کنید مسلما من برای شما پیامبری امین هستم پس تقوی الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمائید، من برای این دعوت هیچ مزدی از شما نمی طلبم اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است، پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمائید”(3)

    نکته دیگر اینکه، تقوی بهترین زاد و توشه است، ما همه انسانها سفری مهم در پیش روی داریم، سفری که از لحظه ورود به دنیا شروع می شود و لحظه لحظه که می گذرد، در حال حرکت به سوی مقصد خود می باشیم، مقصدی از پیش تعیین شده دنیا محل عبور است و به منزله پلی می ماند زودگذر اما آخرت مقصد است، همه بندگان این سفر (الی الله) را طی می کنند و انسانها یا بر صراط مستقیم هستند که همان صراط انبیاء و اولیاء خداوند می باشد که آنها را به وصال خداوند نائل می کند و در باغهای بهشتی سرشار را از نعمت، منزل و ماوی می گیرند، یا اینکه درراه باطل هستند که عاقبتش خشم و غضب خداوند و دوری از رحمت بی کران او و جای گرفتن در آتش جهنم در کنار ظالمان و مجرمان و شقاوتمندان است. هرچه که سفر طولانی تر و مسیر سخت تر باشد و احتمال انحراف بیشتر باشد، عقل حکم می کند که انسان زاد و توشه ای بیشتر برگیرد و خود را برای سفرش از همه لحاظ آماده کند، حال آیا ما سفری مهمتر و سخت تر از سفر آخرت در پیش روی داریم؟

    خیر، سفر آخرت سفری است که در مسیر آن سختیها و موانع ظلمات، تاریکی و ترس و ... تعبیه شده است. خداوند می فرماید: آنچه از کارهای نیک انجام می دهید، خدواند آن را می داند و زاد و توشه تهیه کنید، که بهترین زاد و توشه، پرهیزگاری(تقوی) است و از من بپرهیزید (تقوی داشته باشید) ای خردمندان”(4)

    حضرت علی علیه السلام در این زمینه می فرمایند “پروا کنید، همانا خدا راه حق را برای شما آشکار کرده و جاده های آن را روشن نگاه داشت، پس یا شقاوت دامنگیر یا رستگاری جاویدان در انتظار شماست. پس در این دنیا نابود شدنی برای زندگی جاویدان آخرت، توشه برگیرید که شما را به زاد و توشه راهنمایی کرده اند و به کوچ کردن از دنیا فرمان داده اند و شما را برای پیمودن راه قیامت برانگیختند همانا شما چون کاروانی هستید که در جایی به انتظار مانده و نمی دانند در چه زمانی آنان را فرمان حرکت می دهند”(5)

    “آثار و برکات تقوی”

    قرآن در آیات گوناگون فوائد و آثار تقوی را گوشزد می کند که به طور خلاصه به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

    رهایی و نجات یافتن از سختیها و مشکلات و گرفتاریها در دنیا، آسان شدن کارها، بصیرت و روشن بینی و مایه تشخیص و تمیز حق از باطل، رسیدن روزی از جائی که انسان گمان ندارد، اصلاح اعمال (سر و سامان گرفتن اعمال) و کفاره آموزش گناهان و اجری با عظمت در آخرت و دفع مکر و حیله دشمنان. در پایان نیز سخن را با کلامی نورانی و دلنشین در مورد تقوی و برکات آن از امیرالمومنین علی(علیه السلام) به پایان می بریم حضرت فرمودند: همانا تقوی و ترس از خدا داروی بیماری دلها، روشنایی قلبها و درمان دردهای بدنها، مرهم زخم جانها، پاک کننده پلیدی های ارواح و روشنایی بخش تاریکی چشم ها و امنیت در ناآرامی ها و روشن کننده تاریکی های شماست ... پس کسی که تقوی را انتخاب کند، سختی ها از او دور گردند، تلخی ها شیرین و فشار مشکلات و ناراحتی ها برطرف خواهند شد و مشکلات پیاپی و خسته کننده آسان گردیده و مجد و بزرگی از دست رفته چون قطرات باران بر او فرو می بارند، رحمت بازداشته حق باز گردد و نعمت های الهی پس از فرو نشستن به جوشش می آیند و برکات تقلیل یافته فزونی گیرند.”(6)

اهل بیت (علیهم السلام) در تورات و انجیل

اهل بیت (علیهم السلام) در تورات و انجیل    

قرآن مجید در آیاتى خبر مى دهد که اوصاف پیامبر (علیهم السلام) و علائم و نشانه هاى نبوت او در کتاب هاى پیشین به ویژه تورات و انجیل بیان شده و یهودیان و مسیحیان پیش از بعثت به خاطر اینکه از طریق آیات تورات و انجیل آن حضرت را مى شناختند منتظر ظهور او بودند تا با پیوستن به او و در سایه قدرت و حکومت و معنویتش بر دشمنانشان پیروز شوند  

( الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الاُْمِّىَّ الَّذِى یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِندَهُمْ فِی التَّورَاةِ وَالاِْنْجِیلِ . . . ).

همان کسانى که از این رسول و پیامبر « ناخوانده درس » که او را نزد خود  با همه نشانه ها و اوصافش  در تورات وانجیل نگاشته مى یابند ، پیروى مى کنند . . . 

در حدیثى از امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده که مردى یهودى به رسول خدا (صلى الله علیه وآله)گفت : من اوصاف تو را در تورات بدین گونه خوانده ام : محمّد بن عبداللّه محل ولادتش مکه و جایگاه هجرتش مدینه طیبه ، بد اخلاق و خشن و عربده جو و فحّاش نیست . من شهادت مى دهم که خدایى جز خداى یگانه وجود ندارد و تو فرستاده خدایى و این ثروت من است پس برابر آنچه خدا نازل کرده نسبت به آن حکم کن ،

( وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِى إِسْرَائِیلَ إِنِّى رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم مُصَدِّقاً لِمَا بَیْنَ یَدَىَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرَاً بِرَسُول یَأْتِى مِن بَعْدِى اسْمُهُ أَحْمَدُ . . . ).

و  یاد کن  هنگامى را که عیسى پسر مریم گفت : اى بنى اسرائیل ! به یقین من فرستاده خدا به سوى شمایم ، تورات را که پیش از من بوده تصدیق مى کنم ، و به پیامبرى که بعد از من مى آید و نامش « احمد » است ، مژده مى دهم . . . 

حضرت مسیح و ظهور پریکلیطوس

انجیل یوحنا

حضرت مسیح (صلى الله علیه وآله) بر حسب نقل یوحنا در فصول 14 ، 15 ، 16 انجیل خود از ظهور شخصى پس از خود بنام پارقلیطا : پریکلیطوس ، بشارت داده و او را رئیس جهان و شرعش را ابدى و . . . معرفى نموده است :

در ( یوحنا 14 : 16 ) مى فرماید :

واَنَاَ بِتْ طالبِن مِنْ بَبِى وَخینَ پارقَلیطا بِتْ یَبِلْ لُوخُونْ هَلْ اَبَدْ .

و من از پدر خواهم خواست و او پارقلیطاى دیگرى بشما خواهد داد که تا ابد با شما باشد .

و در ( یوحنا 15 : 26 ) مى فرماید :

ایْنَ اِیْمِنْ داتَىِ پارقَلیطا هُودِ اَنَا شادوِرِون لِکِسْلَوْخُونْ مِنْ لِکِسْ بَبِىْ رُوخادِ سَرَسْتُوتا هَوْ دِمِنْ لِکِس بَبِّى پالِتْ هَوْبِتْ یَبِل سَهُدوتْ بَسْ دِیّى .

و چون بیاید آن پارقلیطا که من بسوى شما خواهم فرستاد از جانب پدر ، روح راستى که از جانب پدر میآید ، او درباره من شهادت خواهد داد .

کلمه پارقلیطا ( سریانى ) ترجمه از اصل یونان « پریکلیطوس » است که بمعنى : بسیار ستوده و بى نهایت نامدار است ، و در عربى به : محمد و احمد ترجمه مى شود .

اهل بیت (علیهم السلام) در نگاه قرآن

تردیدى نیست که مصداق کامل و جامع آیاتى که در قرآن مجید ایمان و جهاد و هجرت و اخلاص و یقین و اخلاق حسنه و عمل صالح و عبادت شبانه و بیدارى سحر و صدق و وفا و کرم و سخا و . . . را مطرح مى کنند ، اهل بیت (علیهم السلام)هستند چنان که در کتاب هاى شیعه و سنى مشاهده مى کنیم .

این مطلب تا جایى مسلم و قطعى است که هم شیعه و هم اهل سنت کتاب هایى تحت عنوان آیات نازل در حق على (علیه السلام) و آیات نازل در حق اهل بیت (علیهم السلام) تألیف کرده اند .

قرآن در مورد پیامبر (صلى الله علیه وآله) که اصل و ریشه و پایه حقیقت وجودى اهل بیت (علیهم السلام)است ، روشن و گویا و به صراحت سخن گفته و در مورد اهل بیت (علیهم السلام) در بسیارى از آیات به کنایه و اشاره واقعیت را بیان نموده است .

چون مخاطبان قرآن ، اهل عقل و خرد و صاحبان اندیشه و فکر و اولو الالباب هستند ، با نور باطن و با پذیرفتن روایات و با تأمل و نظر دقیق درمى یابند که در میان امت اسلام این گونه آیات مصداق اتمّ و اکملى جز اهل بیت (علیهم السلام) ندارند و در برخى از این آیات هیچ راهى جز تأویل به اهل بیت (علیهم السلام) پیش روى صاحب خرد نمى گذارد و اگر آن بزرگواران مصداق اتمّ و اکمل و نقطه تأویل آن آیات نباشند ، باید ملتزم به این مطلب شویم که بسیارى از آیات قرآن بى مصداق و بى تأویل است و نتیجه التزام به این مطلب این است که قرآن کتابى ناقص است و اعتقاد به ناقص بودن قرآن مساوى با کفر و سبب دچار شدن به عذاب روز قیامت است ،

( . . . وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ . . . ) .

 . . . و حال آنکه تفسیر واقعى و حقیقى آنها را جز خدا نمى داند . و ثابت قدمان در دانش  و چیره دستان در بینش  . . . 

امام صادق (علیه السلام) فرمود :

نَحنُ الرَّاسِخُونَ فِى العِلمِ ، وَنَحنُ نَعلَمُ تَأوِیلَهُ .

مصداق راسخون در دانش ماییم و تأویل آیات را به آنچه که باید تأویل شود ما مى دانیم .

ادامه مطلب...

سرزمین شام از دیدگاه قرآن و روایات 
آیات و روایاتى در توصیف و تمجید از شام و بخصوص از دمشق در دست است که بعضى از آنها شایان توجه مى باشد. از جمله آیات مزبور این آیه شریفه است : یا قوم ادخلوا الارض المقدسه التى کتب الله لکم ... ⁽³²²⁾
خداى تعالى (آن زمان که بنى اسرائیل هنوز به جرم سرپیچى از فرمان پیامبر، مغضوب و مطرود درگاه الهى قرار نگرفته بودند) به آنان خطاب مى کند: به سرزمین مقدسى که خداى تعالى به نام شما ثبت کرده است داخل شوید. در روایات عامه و خاصه وارد شده است که مقصود از زمین مقدس ، کشور شام است .
محدث جلیل صاحب تفسیر شریف صافى در ذیل همین آیه شریفه به نقل از تفسیر عیاشى از امام باقر علیه السلام نقل مى کند که فرمود:
((الارض المقدسه یعنى الشام )) مقصود از زمین مقدس ، شام است صاحب مجمع البیان نقل مى کند که مقصود از ارض مقدسه ، دمشق و فلسطین و قسمتى از اردن است . و این مکان از آنرو مقدس خوانده شده که چون جایگاه انبیا و مومنین بوده از آلودگى به شرک ، پاک و پاکیزه بوده است
در بعضى از کتب آمده است که چون ابراهیم على نبینا و آله و علیه السلام در کوه لبنان اقامت گزید، پس از مدتى علاقمند شد که دیدارى از ارض ‍ مقدس بکند. خداى تعالى به او وحى فرمود که بر فراز قله کوه بر شو و نگاه کن ، هر چه که در چشم انداز تو قرار گیرد مقدس است . آن حضرت نگاه کرد، دمشق و فلسطین و اردن در دیدگاه حضرتش قرار گرفت .
((نزل ابراهیم علیه السلام بجبل لبنان ، و اقام به مده ، فاشتاق الى الارض المقدسه ، فاوحى الله الیه : اصعد على راس الجبل و انظر، فما ادرک نظرک فهو مقدس ، فنظر فانتهى نظره الى دمشق و فلسطین و الاردن . رواه مقاتل و الکلبى )) ⁽³²³⁾
دیگر از آیات ، آیه شریفه سوره اسرا است :
((سبحان الذى اسرى بعبده لیلا من المسجد الحرام الى المسجد الاقصى الذى بار کنا حوله ....)) ⁽³²⁴⁾
منزه است آن خدایى که بنده اش را شب هنگام از مسجد الحرام به مسجد اقصى برد، همان مسجد اقصى که اطراف و جوانبش را مبارک ساختیم
گفته اند مقصود از اطراف مسجد اقصى که مبارک شده ، دمشق و فلسطین است .
چهار قصر از بهشت در دنیا  
از نظر احادیث اسلامى از طرق خاصه سفینه البحار - قدس باب فضل بیت المقدس الاسرا الى المسجد الاقصى الذى بارکنا حوله ((امالى )) از امیر المومنین على علیه السلام روایت کرده که فرموده : چهار قصر از بهشت در دنیاست : مسجد الحرام و مسجد الرسول صلى الله علیه و آله و مسجد بیت المقدس و مسجد کوفه
((من لایحضره )) از امیرالمومنین على علیه السلام روایت کرده که فرمود:
یک نماز در بیت المقدس معادل هزار نماز است ، و یک نماز در مسجد اعظم معادل صد نماز است ، و نمازى در مسجد قبیله معادل بیست و پنج نماز است
و نمازى در مسجد بازار معادل دوازده نماز است . و نماز مرد در خانه خود یک نماز است
((لالى الاخبار)) از طریق خاصه روایات کثیره است که مسجد الحرام به صد هزار نماز است و مسجد پیغمبر صلى الله علیه و آله ((در مدینه )) به ده هزار نماز است و هر کدام از مسجد کوفه و مسجد الاقصى به هزار نماز است و مسجد جامع براى جمعه و جماعات و اگر چه متعدد باشد صد نماز است . و مسجد قبیله مانند مسجد محله در بلد، بیست و پنج نماز است . و مسجد بازار به دوازده نماز است و مسجد زن خانه او است .
از ابن عباس آمده که ارض مقدس همان فلسطین است خدا آن را از آن جهت تقدیس کرده که حضرت یعقوب علیه السلام در آن متولد شد و آن مسکن پدر او حضرت اسحاق و حضرت یوسف علیه السلام بود، و همه بعد از مرگ جنازه شان به سرزمین فلسطین انتقال یافت . مقبره همه در شهر خیل الرحمن است و جنازه حضرت یوسف علیه السلام را از مصر آوردند و در آنجا دفن کردند.
ساختمان بناى بیت المقدس بر دست حضرت داود و حضرت سلیمان علیه السلام بوده است .